Salalah

Salalah
Maandag 31 augustus 2009 1800 (GMT+4)

Een week geleden gingen we door het suez kanaal. Het is daar gewoonte dat je voor een bepaalde tijd bij de ingang van het kanaal voor anker
gaat. Rond de tijd dat wij ons bij de ankerplaats moesten melden zou de Maersk Stepnica, het schip waar Marieke op vaart, uit het kanaal komen. Daar leek dus even de mogelijkheid te bestaan om elkaar te zien. Aan het eind van de middag zou dit gebeuren.
Met de koffiepauze 's middags was ik al even op de brug gaan kijken of ze al te zien waren op de AIS (apparaatje waarmee je kan zien waar andere schepen in de buurt zich bevinden als ze ook zo'n kastje hebben). Daarop waren ze te zien en ik had uitgerekend dat we na 1700 elkaar zouden passeren. Om 1645 werd ik in de machinekamer gebeld door de brug dat de Stepnica in zicht was. Alles zag er naar uit dat we relatief dicht bij elkaar langs zouden gaan, 1 mijl ongeveer. Toen dacht onze boot ineens "laat ik hier eens een bocht maken", en dat deed hij dan ook (bij een plotselinge ondiepte doet een boot waar hij zelf zin in heeft). De automatische piloot zou zoiets moeten voorkomen, maar is dusdanig slecht afgesteld dat dat niet werkte. Door snel ingrijpen hebben we een aanvaring kunnen voorkomen. Even later voeren we elkaar voorbij, maar helaas, één mijl afstand is voor schepen onderling heel weinig, maar om iemand te kunnen zien op zo'n afstand valt toch niet mee. Toch bijna twee kilometer.

Vanmorgen zijn we aankomen in Salalah, Oman. We hadden er wel zin in om deze haven aan te lopen. Niet dat dit land nou zo interessant is, meer dan een grote zandbak is het niet, maar ze hebben wel een leuk zeemanshuis met bowling. Al weken kijken we uit om hier een balletje te mogen rollen, maar helaas het is ramadan. Dan werkt hier helemaal niemand, behalve de gastarbeiders in de haven. het zeemanshuis is dus gesloten.
Vorige keer schreef ik over de trossen die we hier aan boord gebruiken. Tijdens het aanmeren is er vanmorgen op het achterschip één geknapt. Geen doden of gewonden gelukkig, want de ziekenboeg is al vol genoeg.De Oekraïense elektricien is vorige week gevallen. Hij heeft daarmee 3 ribben gebroken en gaat morgen van boord. Een andere officier is ook naar het ziekenhuis geweest voor een infectie oid aan zijn oog. Het gaat dus wel lekker hier.

De afgelopen week is er niet zo heel veel kapot gegaan, dat scheelt weer. Vorige week zondag moesten we nog wel de hele middag aan de bak om een separator te repareren (brandstof-reiniger). Een paar dagen geleden begaf de machinekamer lenspomp het ook, maar ondertussen werkt alles weer naar behoren.

We zijn afgelopen week ook door de Rode Zee en Golf van Aden gevaren. Waar de benaming Rode Zee vandaan komt weet ik niet, misschien omdat het daar altijd bloedheet is. De thermometer in de machinekamer zat weer buiten z'n bereik, dus boven de 40 graden. Het zeewater is daar ook extreem heet, nl een graad of 36. De drinkwatertanks waren hierdoor zo warm geworden dat een 'koude' douche al bloedheet was.
De Golf van Aden zijn we heelhuids doorgekomen. Even kwam er wel wat verdachts in de buurt maar toen hebben we het gaspedaal vol ingetrapt om te ontkomen. Achteraf zou het ook de marine zijn geweest kunnen zijn, maar ja, liever het zekere voor het onzekere.

Never a dull moment...



Groeten vanaf/-uit (de) Salalah


Yorick