La Vuelta Ciclista a Tenerife

Zondagochtend, traditiegetrouw een bakkie met gebak op de brug. Ik ben wat laat. Een collega zegt nog naar me gezocht te hebben om te zeggen dat het koffietijd was, maar hij kon me niet vinden. ‘Ik was even bij de fietsenmaker’ antwoord ik. Menigeen kijkt me met een scheve blik aan maar niemand zegt wat terug.
Net na de lunch zou er een bootje komen om wat bemanningsleden naar de wal te brengen voor de nodige ontspanning. Ik schrijf me in voor het laatste plekje op de boot, in de hoop dat het geen problemen oplevert om de scheepsfiets op het bootje mee te nemen naar de wal. De deckhand (matroos) van het bootje kijkt vreemd op als ik over dek aan kom fietsen. Hij roept wat naar z’n schipper, in het Spaans. Mijn Spaans is niet al te best maar vrij vertaald komt het neer op ‘die idioot wil een fiets meenemen naar de wal!’ De fiets wordt aan een touw afgevierd en staat mooi aan dek van het bootje. Gelukkig maar, anders zou ik die ochtend voor niets van de twee vervallen fietsen één werkende gemaakt hebben.
Bergje op en bergje af, de Chinese fiets laat zich bijzonder goed rijden. Met 21 versnellingen zijn er maar weinig weggetjes te stijl. En, misschien nog belangrijker, de remmetjes houden het prima uit als ik van 500 meter hoogte naar beneden race.
Na ruim 55km te hebben gefietst kom ik de collega’s weer tegen. We eten en drinken gezamelijk wat op een terrasje totdat het tijd is om terug te gaan naar het bootje. De collega’s vertrekken per taxi, ik erachteraan op m’n fiets. Maar na bijna 60km trouwe dienst krijgt m’n achterband een astma-aanval en zit er niets anders op dan verder te lopen.
Opeens stopt er een auto naast me. De chauffeur roept ‘Finesse! Finesse!’. Hé, dat is toevallig, zo heet het schip waar ik vanavond nog naartoe moet! Het blijkt de deckhand van het bootje te zijn. Mijn Spaans is nog steeds even slecht als zijn Engels, maar het is al snel duidelijk dat mijn fiets wel achterin de auto kan en dat we moeten opschieten omdat we eigenlijk al te laat zijn. Even later stap ik met de fiets op m’n schouder aan boord van het bootje en direct varen we, met een klein beetje vertraging, terug naar het schip.