Door de mist naar LA en met ijs aan dek naar Japan
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Yorick
10 April 2008 | Japan, Tokio
Unimak Passage (eilanden tussen Beringzee en Pacific)
Donderdag 10 april
2030 (GMT+14)
Ik zie dat het alweer bijna 3 weken geleden is dat ik wat geschreven heb voor de website. Hoog tijd voor een mooi verhaal dus. Voor zo’n lange oversteek is er toch aardig wat gebeurd.
Hoogtepunt van de reis naar Los Angeles was de brandoefening, waarbij we speelden dat de frituurpan in het kombuis in brand stond. Ik mocht met de MO2 in een blusteam. Daarmee verving ik de Indonesische voorman. Snel het brandweerpak aangetrokken met ademluchtset, jammer dat de laarzen van het brandweerpak maat 38 hebben. Wij waren als eerste standby (ondanks mijn kromme tenen) dus mochten wij de brand gaan verkennen en bestrijden. Het andere team zorgde voor koeling aan de buitenzijde van de accommodatie. Erg leuk en leerzaam om actief in zo’n oefening deel te nemen.
Verder is er op die reis niet zo veel bijzonders gebeurd. Vaak konden we door de dichte mist het voorschip niet eens zien. De dag vlieg helemaal snel voorbij met een oversteek in oostelijke richting. Overdag zetten we de klok een uur vooruit
dus hoeven we een uur korter te werken.Dat klinkt heel relaxed, maar omdat we de datumgrens passeren moeten we een dag dubbel doen. De uren die wegvallen op die dagen halen we dus weer ruimschoots in op die extra dag.
De drie dagen in Los Angeles waren erg leerzaam. We hebben twee dagen aan de
hoofdmotor gewerkt. Er moesten twee lagers gecontroleerd worden op slijtage
(krukpen- en kruishoofdlager). Wat een gigantisch werk is dat. Erg leuk om in
die motor te klauteren. Erg ingewikkeld is het werk niet, maar wel veel, zwaar en gevaarlijk. Als je bovenin die motor een oogbout moet bevestigen en je valt (6 meter!) naar beneden, heb je geluk als je alleen je rug gebroken hebt. In principe hou ik bij dat soort werkzaamheden aan om altijd met drie punten vast te staan, dus bijv. 2 voeten op goede plaatsen en één hand goed vast. Een extra hindernis is dat alles onder de smeerolie zit, wat de grip natuurlijk niet bevordert. Maar goed, als je beide hersenhelften gebruikt is de kans klein dat er wat gebeurt.
De eerste dag waren we om 1500u al klaar met het eerste lager dus konden we de wal op. De andere leerling was ’s ochtends met de kok vertrokken naar Hollywood. Doordat ik met die motor bezig was ging dat voor mij niet door. Ik ben met de MO4, MO3, MO2 en ST de wal op geweest.Eerst gingen we naar de WalMart. Dat is een compleet winkelcentrum in één winkel, inclusief een McDonalds. Je kunt het zo gek niet verzinnen of je kon het daar kopen. Alles ook in gigantisch
hoeveelheden. In Nederland is de grootste zak M&M’s 350 gram volgens mij, daar is dat 1275 gram. Die kon ik dus niet laten liggen. Zulke verpakkingen zijn ook wel nodig in Amerika, want ander houden ze dat overgewicht nooit op peil. Het is echt ongelooflijk, want bijna iedereen is daar gewoon moddervet.
Na de WalMart hebben we een uurtje door de stad gelopen. Dat was een erg aparte ervaring, net alsof je in een film zit. Ineens zie en hoor je alle politie en
brandweerwagens in het echt voorbij scheuren.
We zijn alweer druk bezig om de klok terug te draaien, elke dag een uurtje. Op
de oversteek van 12 dagen moet de klok 16 uur vooruit. In praktijk komt het erop neer dat hij 8 uur terug gaat en een dag vooruit. Deze week heeft dus maar 4
werkdagen, best lekker. Ik merk nu wel dat zo vaak achter elkaar een uurtje klok
een flinke aanslag op je bioritme kan zijn. In oostelijke richting is de werkdag weliswaar een uur korter maar je moet ’s avonds wel een uur eerder zien te
slapen. Nu in westelijke richting gaat de klok ’s nachts steeds een uur terug. Best lekker om een uur extra te kunnen slapen, tenminste dat lijkt het. In praktijk is dat extra uurtje een verlenging van de avond om te takenboeken en ga je dus eigenlijk iedere avond weer een uur later slapen.
Gelukkig hoeven we na Yokohama niet zo veel meer te klokken. Uiteindelijk moeten
we tot Dubai nog 5 uur klokken maar daar gaan een paar weken overheen.
Zojuist zijn we het krabvisparadijs, de Beringzee, binnengevaren. Daarvoor moesten we door de eilandengordel heen, die op elke wereldkaart goed te zien is op 54°Nb. Het zicht is uitzonderlijk goed dus het uitzicht is geweldig. Die
eilanden bestaan voornamelijk uit besneeuwde vulkanen. Echt een prachtig
gezicht, zeker na bijna een week geen land gezien te hebben. Na 4 uur op de brug gestaan te hebben en vervolgens 4 uur in de machinekamer heb ik aansluitend nog 3 uur op de brug gestaan. Weliswaar even onderbroken door het avondeten. Een
lange dag dus maar varen met zo’n uitzicht is prachtig en dat maakt alles goed.
Eigenlijk is elke dag hier lang, want bijna elk vrij uurtje vul ik met verslagen schrijven. Af en toe ’s avonds een film kijken, maar veel tijd heb ik daar niet voor.
Het bevalt nog steeds uitstekend hier aan boord. Het werk is erg afwisselend en
je hoeft je nooit te vervelen. Nu helemaal natuurlijk, met dat takenboek erbij.
Op zich zou een beetje extra vrije tijd geen kwaad kunnen, maarja het leven aan
boord kan niet perfect zijn. Sommige dingen mis ik wel hier aan boord. Uiteraard natuurlijk de mensen en de omgeving, maar ook andere dingen. Donderdagavond stoom afblazen zit er hier niet in; zaterdagochtend lekker buiten werken ook niet. ’s Ochtends kun je ook niet rustig wakker worden (of verder slapen) in de bus. Op zich is het ook wel weer een voordeel dat ik hier binnen een minuut op m’n werk ben.
Het bevalt me zo goed aan boord dat ik wel met zekerheid kan zeggen dat ik van de komende jaren er wel een aantal op zee door ga brengen. Strax nog even een jaartje naar school en een half jaar afstuderen. Daarna lekker bijna 5 maanden
per jaar vakantie vieren. Jammer dat je bij zo’n baan vaak van huis bent, maar het biedt wel een hoop vrijheid. Mij lijkt het heerlijk.
Hier laat ik het bij voor deze keer. Bij wijze van grote uitzondering stuur ik
deze keer een foto’tje mee. Geen geweldige kwaliteit maar wel een mooi plaatje vind ik zelf.
Gr. Yorick
Donderdag 10 april
2030 (GMT+14)
Ik zie dat het alweer bijna 3 weken geleden is dat ik wat geschreven heb voor de website. Hoog tijd voor een mooi verhaal dus. Voor zo’n lange oversteek is er toch aardig wat gebeurd.
Hoogtepunt van de reis naar Los Angeles was de brandoefening, waarbij we speelden dat de frituurpan in het kombuis in brand stond. Ik mocht met de MO2 in een blusteam. Daarmee verving ik de Indonesische voorman. Snel het brandweerpak aangetrokken met ademluchtset, jammer dat de laarzen van het brandweerpak maat 38 hebben. Wij waren als eerste standby (ondanks mijn kromme tenen) dus mochten wij de brand gaan verkennen en bestrijden. Het andere team zorgde voor koeling aan de buitenzijde van de accommodatie. Erg leuk en leerzaam om actief in zo’n oefening deel te nemen.
Verder is er op die reis niet zo veel bijzonders gebeurd. Vaak konden we door de dichte mist het voorschip niet eens zien. De dag vlieg helemaal snel voorbij met een oversteek in oostelijke richting. Overdag zetten we de klok een uur vooruit
dus hoeven we een uur korter te werken.Dat klinkt heel relaxed, maar omdat we de datumgrens passeren moeten we een dag dubbel doen. De uren die wegvallen op die dagen halen we dus weer ruimschoots in op die extra dag.
De drie dagen in Los Angeles waren erg leerzaam. We hebben twee dagen aan de
hoofdmotor gewerkt. Er moesten twee lagers gecontroleerd worden op slijtage
(krukpen- en kruishoofdlager). Wat een gigantisch werk is dat. Erg leuk om in
die motor te klauteren. Erg ingewikkeld is het werk niet, maar wel veel, zwaar en gevaarlijk. Als je bovenin die motor een oogbout moet bevestigen en je valt (6 meter!) naar beneden, heb je geluk als je alleen je rug gebroken hebt. In principe hou ik bij dat soort werkzaamheden aan om altijd met drie punten vast te staan, dus bijv. 2 voeten op goede plaatsen en één hand goed vast. Een extra hindernis is dat alles onder de smeerolie zit, wat de grip natuurlijk niet bevordert. Maar goed, als je beide hersenhelften gebruikt is de kans klein dat er wat gebeurt.
De eerste dag waren we om 1500u al klaar met het eerste lager dus konden we de wal op. De andere leerling was ’s ochtends met de kok vertrokken naar Hollywood. Doordat ik met die motor bezig was ging dat voor mij niet door. Ik ben met de MO4, MO3, MO2 en ST de wal op geweest.Eerst gingen we naar de WalMart. Dat is een compleet winkelcentrum in één winkel, inclusief een McDonalds. Je kunt het zo gek niet verzinnen of je kon het daar kopen. Alles ook in gigantisch
hoeveelheden. In Nederland is de grootste zak M&M’s 350 gram volgens mij, daar is dat 1275 gram. Die kon ik dus niet laten liggen. Zulke verpakkingen zijn ook wel nodig in Amerika, want ander houden ze dat overgewicht nooit op peil. Het is echt ongelooflijk, want bijna iedereen is daar gewoon moddervet.
Na de WalMart hebben we een uurtje door de stad gelopen. Dat was een erg aparte ervaring, net alsof je in een film zit. Ineens zie en hoor je alle politie en
brandweerwagens in het echt voorbij scheuren.
We zijn alweer druk bezig om de klok terug te draaien, elke dag een uurtje. Op
de oversteek van 12 dagen moet de klok 16 uur vooruit. In praktijk komt het erop neer dat hij 8 uur terug gaat en een dag vooruit. Deze week heeft dus maar 4
werkdagen, best lekker. Ik merk nu wel dat zo vaak achter elkaar een uurtje klok
een flinke aanslag op je bioritme kan zijn. In oostelijke richting is de werkdag weliswaar een uur korter maar je moet ’s avonds wel een uur eerder zien te
slapen. Nu in westelijke richting gaat de klok ’s nachts steeds een uur terug. Best lekker om een uur extra te kunnen slapen, tenminste dat lijkt het. In praktijk is dat extra uurtje een verlenging van de avond om te takenboeken en ga je dus eigenlijk iedere avond weer een uur later slapen.
Gelukkig hoeven we na Yokohama niet zo veel meer te klokken. Uiteindelijk moeten
we tot Dubai nog 5 uur klokken maar daar gaan een paar weken overheen.
Zojuist zijn we het krabvisparadijs, de Beringzee, binnengevaren. Daarvoor moesten we door de eilandengordel heen, die op elke wereldkaart goed te zien is op 54°Nb. Het zicht is uitzonderlijk goed dus het uitzicht is geweldig. Die
eilanden bestaan voornamelijk uit besneeuwde vulkanen. Echt een prachtig
gezicht, zeker na bijna een week geen land gezien te hebben. Na 4 uur op de brug gestaan te hebben en vervolgens 4 uur in de machinekamer heb ik aansluitend nog 3 uur op de brug gestaan. Weliswaar even onderbroken door het avondeten. Een
lange dag dus maar varen met zo’n uitzicht is prachtig en dat maakt alles goed.
Eigenlijk is elke dag hier lang, want bijna elk vrij uurtje vul ik met verslagen schrijven. Af en toe ’s avonds een film kijken, maar veel tijd heb ik daar niet voor.
Het bevalt nog steeds uitstekend hier aan boord. Het werk is erg afwisselend en
je hoeft je nooit te vervelen. Nu helemaal natuurlijk, met dat takenboek erbij.
Op zich zou een beetje extra vrije tijd geen kwaad kunnen, maarja het leven aan
boord kan niet perfect zijn. Sommige dingen mis ik wel hier aan boord. Uiteraard natuurlijk de mensen en de omgeving, maar ook andere dingen. Donderdagavond stoom afblazen zit er hier niet in; zaterdagochtend lekker buiten werken ook niet. ’s Ochtends kun je ook niet rustig wakker worden (of verder slapen) in de bus. Op zich is het ook wel weer een voordeel dat ik hier binnen een minuut op m’n werk ben.
Het bevalt me zo goed aan boord dat ik wel met zekerheid kan zeggen dat ik van de komende jaren er wel een aantal op zee door ga brengen. Strax nog even een jaartje naar school en een half jaar afstuderen. Daarna lekker bijna 5 maanden
per jaar vakantie vieren. Jammer dat je bij zo’n baan vaak van huis bent, maar het biedt wel een hoop vrijheid. Mij lijkt het heerlijk.
Hier laat ik het bij voor deze keer. Bij wijze van grote uitzondering stuur ik
deze keer een foto’tje mee. Geen geweldige kwaliteit maar wel een mooi plaatje vind ik zelf.
Gr. Yorick
-
10 April 2008 - 21:41
Atty:
Hey Yorick,
Dat was weer een heel verhaal. Inderdaad lijkt het me heel vreemd om met de tijd mee te reizen, dan wel in de tijd terug gaan. Zoals je schrijft bevalt het leven je op een schip wel, dan zal het "stoomafblazen" in de toekomst niet meevallen als je zo lang op reis bent. Misschien kun je je collega's vermaken met muziek, evt. op een oud instrument? Veel succes verder met je studie en met alle verslagen die je moet maken.
groetjes Atty -
11 April 2008 - 13:27
Hans En Loes:
En wij al denken dat het ingaan van de zomertijd invloed heeft op onze biologische klok. Leuk dat je het zo goed naar je zin hebt en dat je zoveel van de wereld ziet.
Interessant hoe je over alles schrijft, veel dingen waar wij normaal niet eens over nadenken. Ga zo door en groetjes van ons! -
11 April 2008 - 13:38
Koen Van Den Berg:
Ik wil graag weten wat er gebeurt als er een container van het schip valt. Wat gebeurt er als je moet remmen, hoe lang duurt het dan voor je stil ligt??????
Hebben jullie een kraan aan boord om de containers op te takelen? -
12 April 2008 - 17:43
Papa:
hoi Yorick,
goed om te lezen dat je niet voor niets zo je best hebt gedaan om zo ver komen... Lang ver weg zijn wordt gecompenseerd door daarna lang thuis te zijn...
Veel plezier (met alleen al het denken aan een biertje - het vooruitzicht, maar natuurlijk ook t prachtige uitzicht)en voorzichtig - vooral op gladde gevaarlijke hoogtes
groetjes,
Papa -
13 April 2008 - 08:42
Bernadette:
Hoi Yorick,
Ik krijg sinds kort ook de berichten doorgestuurd, erg leuk! Het doet mij denken aan de tijd dat mijn broer op de grote vaart zat. Je doet nu ervaringen op de je je de rest van je leven nooit zult vergeten. Zo te lezen geniet je er van en blijf dat nog maar even doen!
Groetjes,
Bernadette de Bree -
14 April 2008 - 19:10
Ruben:
Hee joh,
alles kits? Nou mooie verhalen hor, wel heel anders dan hier als ik het zo hoor.
Nou hoor van je ,
Groet,
Ruben -
15 April 2008 - 07:58
Carin Egberts:
Hoi Yorick,
Elke week kijk ik even of er weer een nieuw verhaal is van jou ,ze zijn erg leuk om te lezen. Zo blijven we op de hoogte van wat jij allemaal mee maakt. Zo'n eerste reis maakt zo veel indruk dat vergeet je nooit meer ,geniet er maar van en veel succes met je studie. Hier gaat alles gewoon door ,de groei zit er weer aardig in en het wordt al weer druk.De groeten van iedereen en o ja zaterdag is de bloesemtocht weer dus als je tijd hebt.haha
groetjes van Carin
-
15 April 2008 - 17:15
Ingrid:
Hoi Yorick,
Leuk om te lezen dat je het zo goed naar je zin hebt. Dan heb je in ieder geval niet voor niets op school gezeten. Het is weer een goed geschreven verhaal geworden.
Groetjes Ingrid -
19 April 2008 - 07:15
Irene:
Hey Yorick,
Nog gefeliciteerd met je kleine grote zus<:o)
Maar je hebt er weer een stevig verhaal neer gezet.
Tjee lijkt me ook erg raar om met de tijd mee te reizen. Bij de tijd (0) was je al.Grapje hoor :-)
Maar al met al heb ik weer erg genoten van je verhaal. Vervelend he dat je in Amerika niet:@ mag drinken.
Nou Yorick ik kijk naar je vervolgverhaal.Veel succes verder.
Liefs Irene en Theo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
