De Golf van Aden voorbij

Indische Oceaan
Zondag 8 November 2009
2130 GMT+4

De Golf van Aden is weer achter de rug. We hebben wederom geen piraten gezien noch noodkreten gehoord van andere schepen die werden aangevallen. Gelukkig maar, want ons geniale brandstofbesparende Turbo cut-out systeem is weer kapot. We kunnen daardoor maar twee van de drie turbo's gebruiken, met het gevolg dat de motor maar 60% van zijn vermogen kan leveren. Als nog halen we dan 23 knopen, maar het zou toch prettig zijn als we nog wat extra's achter de hand hadden. Maar ja we varen wel superzuinig zo natuurlijk. Met een beetje geluk hebben we wat langer in het 'gevarengeld' gebied gezeten. Levert mij al gauw twee euro op, best de moeite!
We hebben deze keer ook helemaal geen marineschepen gezien. Op zich misschien wel begrijpelijk, het was immers weekend. Alle mariniers zijn dan aan het bowlen in het zeemanshuis in Salalah. (voor alle duidelijkheid: dat is een grapje)
Dit gebied levert ook voordelen op: Zaterdag waren we het gevaarlijkste gebied uit, dus mochten we weer aan dek komen om reefers (koelkasten in de vorm van een container) te controleren. De elec(tricien) ging alle reefers langs in de ruimen en ik moest bij de ingang van het ruim wachten. De walky-talkys hebben niet genoeg bereik om vanaf de brug iemand in het ruim te kunnen bereiken. Ik diende dus als doorgeefluik. Best relaxed om de hele ochtend in de zon te zitten (hier is het 30 graden!).

Verder is het lekker rustig hier. Er stort niet zo heel veel in elkaar. Vrijdag wel weer drie vastgelopen brandstofpompen op de hulpmotoren. Is al een tijd niet meer voorgekomen, maar het blijft erg vervelend en het geeft een hoop werk.
Na twee weken sleutelen hebben we een separator (brandstofschoonmaak apparaat) weer aan de praat gekregen. Dat levert - zoals gewoonlijk met separatoren van dit merk - de nodige problemen op. Maar het is dan ook echte Koreaanse namaak.

De nieuwe bemanning bevalt wel. Deze kapitein is heel relaxed. Bij het ankeren voor Suez stond ik op de brug en mocht grotendeels zelf deze boot ten anker brengen. Normaal gesproken doet de kapitein het altijd zelf en anders een MO'er, maar doorgaans nooit een leerling. Erg leuk en vooral leerzaam. Na het Suez kanaal stond ik ook weer op de brug en daar mocht ik deze boot een paar krappe bochtjes laten nemen. Wederom iets wat de kapitein normaal gesproken doet. Even wat achtergrondinformatie om dit wat duidelijker te maken: Op open zee stuur je met de automaat. Je stelt dan een koers in en die gaat het schip dan automatisch voorliggen. In nauw vaarwater staat er altijd een Indonesiër aan het roer (de roerganger), die is altijd sneller dan de automaat. Bij kleine koerswijzigingen geef je steeds nieuwe koersen door aan de roerganger. Bij krappe bochtjes geef je geen koersorders maar roerorders (bijv. 10 graden bakboord, hard stuurboord, midscheeps enz.). Dan kun je, als officier, je volledig concentreren op de beweging van het schip. Net uit het Suez kanaal moesten we dus een krap bochtje maken en daarbij mocht ik de orders geven. Dat ging best aardig. Op de elektronische zeekaart staat de afgelegde weg getekend. Beetje geluk misschien, maar erg veel mooier kon niet.

De volgende haven is Singapore. Daar worden een heleboel Indonesiërs afgelost, ook de kok. Ben benieuwd of de nieuwe kok net zo goed is als de huidige.

Gr. Yorick