Dover Strait (Het kanaal)

Dover Strait (Het kanaal)
Zondag 28 november 2010
2030 GMT+1

Inmiddels zit ik al bijna weer een week aan boord. Hoog tijd dus om eens
een verhaaltje te schrijven.
Afgelopen maandag begon de aanloop naar mijn eerste reis op Schiphol.
Via London vloog ik naar Shannon, Ierland. Daar werd ik netjes opgewacht door de agent en nog geen uur later stapte ik aan boord van de
Koningsborg, in de haven van Foynes.
Deze keer geen grote container- terminal ver buiten de bewoonde wereld, maar een kleine haven in een klein Iers dorpje. De haven heeft 3 kades waar totaal 6 schepen kunnen liggen. Om van de ene kade naar de andere te komen, moet je over de openbare weg. Niet alleen de auto’s maar ook grote kranen, die de veelal met bulkgoederen beladen schepen laden en lossen, rijden over de weg. Deze haven heeft geen opslag-capaciteit. De kraan stort de lading in een reusachtige trechter, waar een vrachtwagen onder staat. Het werktempo ligt hier ook een stuk lager dan bij de grote
containerterminals, waar elke seconde telt. Als er geen vrachtwagen is om de lading op te halen, wacht men geduldig af. ’s Nachts wordt er ook niet geladen of gelost.
Mijn Oekraïense voorganger stond mij bij aankomst op het schip op te
wachten. De Indonesische matrozen waren zeer behulpzaam met het aan
boord tillen van mijn koffer en tassen. Ik werd meteen naar mijn hut
gebracht. Qua afmeting is deze waarschijnlijk nog iets groter dan de hut die ik bij de Denen kreeg toegewezen. Hier hebben we echter de luxe van satelliettelevisie.
Na mijn papieren afgegeven te hebben bij de kapitein, begon de overdracht. De hele middag heb ik me zo veel mogelijk uit laten leggen
over de machinekamer. ’s Avonds ging mijn voorganger van boord.
De volgende dag begon mijn eerste echte werkdag van mijn carrière op
zee, dit maal in de functie van tweede werktuigkundige. Samen met de
Oekraïense hoofdwerktuigkundige (hwtk) en Indonesische
machinekamerleerling proberen we de boel draaiende te houden. ’s
Ochtends kreeg ik nog even de tijd om allerlei systemen na te lopen. ’s
Middags heb ik samen met de leerling voorbereidingen getroffen om de
elektriciteitsvoorziening van de luikenwagen op orde te maken. Een paar dagen eerder was de stekker in brand gevlogen. Sindsdien werd een
noodkabel gebruikt. De luikenwagen is een rijdende kraan om de luiken
van het ruim te kunnen tillen en elders aan dek te leggen.De volgende dag kwamen de benodigde onderdelen voor de luikenwagen.Ik kreeg hem echter nog steeds niet aan de praat. Toen ik in de bedrading wat losse draden zag, leek het me tijd worden om de tekeningen er eens bij te pakken. Helaas die waren kwijt. Gelukkig lag er een zusterschip achter ons en mocht ik daar hun tekeningen kopiëren. Het viel me al snel op dat die tekening ook niet helemaal overeenkwam met de
werkelijkheid. Er zat niets anders op dan handmatig vele kabels te
volgen en te bedenken waar elk kabeltje voor dient. Langzamerhand werd alles duidelijk. Na nieuwbouw zijn er noodstoppen toegevoegd aan de
installatie, die daarom dus niet op de tekening stonden. Van het
aangebouwde deel zat een draadje los.
’s Avonds zakte de kraan door één van zijn lagers, waardoor we dus dat
lager moesten vervangen. De volgende dag zouden we naar een andere haven
gaan, een klein stukje verderop. Tijd om de hoofdmotor klaar te maken
dus. De hwtk merkte dat er een klep in een koelwaterleiding kapot was
dus die moest vervangen worden als we weer aan de kade lagen. Dat werd
dus weer een avondje doorwerken. Binnen een dag werd het schip beladen
met aluminia, wat een beetje op poedersuiker lijkt. Aan het eind van de middag gingen we de machinekamer weer klaarmaken voor vertrek. Toen
dienden zich weer de nodige problemen aan. Een regelklep voor het
koelwater ging kapot, waardoor de motor zijn warmte niet goed kwijt kon.Tegelijkertijd begaven ook een aantal sensoren van het alarmsysteem het.Genoeg om de avond weer mee te vullen.
Maar dan is het eindelijk weekend. De wind en zeegang hebben daar echter
geen boodschap aan en gingen enthousiast tekeer. Na een gevecht van enkele uren won de zee van mijn ontbijt. Gelukkig is de machinekamer niet zo groot en is er zo altijd wel een emmer bij de hand.
Op technisch gebied zijn we zonder noemenswaardige problemen de ochtend
doorgekomen en op zaterdag wordt er ‘s middags niet gewerkt.
Nu is het zondag en doen we niets behalve een aantal controlerondes door de machinekamer. Enkele uren heb ik nog wel besteed aan het
uitpluizen van een aantal systemen. Morgen gaan we bij Scheveningen voor
anker en wordt o.a. de hwtk afgelost, dus moet ik de machinekamer
toch wel grotendeels kennen. De nieuwe hwtk heeft nooit eerder op deze serie schepen gevaren en zal dus ook eerst een hoop moeten leren.

Tot zover mijn belevenissen op de Koningsborg.

Yorick