Greenpeace soup

Na een avontuurlijke reis naar het schip toe zit ik veilig aan boord. Alweer bijna een maand inmiddels.
Zoals iedere keer tot nu toe, zit ik weer op een (voor mij) nieuw schip. Nieuwe collega's, andere machinekamer, andere reizen, andere gerechten. Het grootste verschil is dat ik gepromoveerd ben tot tweede werktuigkundige. Voorheen was ik wachtwerktuigkundige ofwel derde werktuigkundige.
Aan de nieuwe machinekamer moest ik, vooral in het begin, wel even wennen. Er zijn nog wat kinderziektes, die ook wel eens ‘s nachts de kop op steken. Gelukkig rouleert de wacht over de vijf machinisten, want als je de wacht hebt is de kans zeer groot dat je ‘s nachts een of meerdere keren je kooi (bed) uit moet. Op zo’n moment merk je direct het grote nadeel van dit schip. De controlekamer ligt 132 traptreden lager dan mijn hut. Als je voor zo’n alarm nog diep de machinekamer in moet krijg je nog twee trappen na: 30 treden. Het vervelendste is dat je daarna weer omhoog moet…
Tijdens mijn wacht van afgelopen week had ik een rustige wacht. Ik werd gewekt door mijn wekker en niet door een alarm. Heerlijk. Terwijl ik daar rustig van lag te genieten ging alsnog het alarm. Eenmaal in de controlekamer om te bekijken wat voor alarm het is, komt er een olieman binnen lopen. Duizend maal excuses, want hij was tijdens het schoonmaken met de mouw van zijn overall aan een touwtje blijven hangen. Dat touwtje gebruiken we om alarmen te testen. Loos alarm dus.
Vandaag heb ik weer de wacht. Hopen dat het rustig blijft.
Nu eerst even eten, hopen dat de chef nog wat erwtensoep over heeft van vanmiddag.




Algemene dienstmededeling: door een storing op deze website zijn alle adressen uit de mailinglijst verwijderd. Je ontvangt pas weer een e-mail bij elk nieuw verslag als je je opnieuw inschrijft voor de mailinglijst.