Weer drugscontrole
Door: Yorick
Blijf op de hoogte en volg Yorick
01 Augustus 2011 | Colombia, Cartagena
Caribische Zee
zondag 31 juli 2011
1830u GMT-5
Weer drugscontrole
Deze week stonden de loshavens Maracaibo (Venezuela) en Cartagena
(Colombia) op het programma. Maracaibo leverde de meeste problemen op. Wederom drugscontrole, maar ditmaal bij vertrek. De drugs- brigade was in aantal groter dan onze bemanning. Eén ploeg kwam voor vertrek aan boord om de boel te inspecteren, ditmaal voorzien van drugshond. Tenminste, als je dat een drughond kon noemen. Het leek wel alsof de echte drugshond met verlof was en dat een van de brigadiers de hond van zijn buurman geleend had. Het beest was bijzonder speels. In het kombuis had hij al snel de
vleeswaren gevonden en verslonden. De hond ging ook alle hutten af. In de hut van de leerling lag een balletje en dat was natuurlijk ook wel erg interessant. Toen een brigadier dat balletje aan de kant gooide sprong de hond er achteraan, zo op het bed van de leerling. Heel Indonesië was sowieso al flink van slag omdat er een hond aan boord kwam (de meeste Indonesiërs zijn moslim en mogen een hond niet aanraken). Toen de leerling
hoorde dat die hond op z’n bed gestaan had was helemaal het hek van de dam. Je zult begrijpen dat de stofzuigers en wasmachines flink overuren gedraaid hebben die dag.
Ik was ondertussen bezig de brigadiers in de machinekamer tevreden te stellen. Een alom bekende verstopplek, voor bijvoor- beeld drugs, is de ruimte om de roerkoning. Hier kun je vanuit het water bijkomen. De brigadiers wilden dat wij een mangatdeksel open gingen schroeven zodat ze vanuit het schip daar konden inspecteren. Met heel veel moeite kregen we ze aan het verstand dat dat alleen van binnenuit kan als het schip in het
dok ligt.
Even later vonden ze een andere opening, waarbij zij dachten bij de
roerkoning uit te komen. Ik heb ze zeker 10 keer verteld dat dit een
(bijna lege) ballasttank was, maar hoe dan ook moest hij open.
Uiteindelijk toch maar die tank opengemaakt.
Voor de tweede duikinspectie moesten we eerst naar een ankerplaats varen
en daar voor anker gaan. Toen zijn de duikers (verkleed als zeehonden) een uur bezig geweest. Natuurlijk was het na de inspectie te laat om te
vertrekken. We zouden niet meer voor zonsondergang de onverlichte vaargeul
uit zijn. Nachtje wachten op de ankerplaats dus.Dat was op zich nog niet zo’n ramp, maar voor vertrek moest de hele drugscontrole helemaal opnieuw. Deze keer wilde ze ook in de treinstellen kijken. De treinen waren bestemd voor Colombia. Als daar drugs in gezeten zou hebben, zou dit schip het eerste zijn dat drugs náár Colombia smokkelt.
Venezuela hebben we nu dus achter de rug. In totaal zijn ze 8 uur bezig
geweest met lossen en hebben we 7 dagen vertraging opgelopen.
Cartagena levert net zulke organisa- torische hoogstandjes. We hebben bijna een hele dag rondjes gevaren voor de haven. Telkens opnieuw zeiden ze dat we over een paar uur naar binnen mochten. Gisteravond mochten we uiteindelijk naar binnen. ’s Avonds en vanmorgen hebben ze de treinstellen uit het ruim gehesen.
Vanmiddag zijn we vertrokken.
Oja, kraan 2 doet het weer. Er zat één schroefje los. Daardoor raakte de
hele kraan van slag.
Morgenavond komen we aan in Puerto Limon (Costa Rica) en volgend weekend
in Houston.
Groetjes,
Yorick
zondag 31 juli 2011
1830u GMT-5
Weer drugscontrole
Deze week stonden de loshavens Maracaibo (Venezuela) en Cartagena
(Colombia) op het programma. Maracaibo leverde de meeste problemen op. Wederom drugscontrole, maar ditmaal bij vertrek. De drugs- brigade was in aantal groter dan onze bemanning. Eén ploeg kwam voor vertrek aan boord om de boel te inspecteren, ditmaal voorzien van drugshond. Tenminste, als je dat een drughond kon noemen. Het leek wel alsof de echte drugshond met verlof was en dat een van de brigadiers de hond van zijn buurman geleend had. Het beest was bijzonder speels. In het kombuis had hij al snel de
vleeswaren gevonden en verslonden. De hond ging ook alle hutten af. In de hut van de leerling lag een balletje en dat was natuurlijk ook wel erg interessant. Toen een brigadier dat balletje aan de kant gooide sprong de hond er achteraan, zo op het bed van de leerling. Heel Indonesië was sowieso al flink van slag omdat er een hond aan boord kwam (de meeste Indonesiërs zijn moslim en mogen een hond niet aanraken). Toen de leerling
hoorde dat die hond op z’n bed gestaan had was helemaal het hek van de dam. Je zult begrijpen dat de stofzuigers en wasmachines flink overuren gedraaid hebben die dag.
Ik was ondertussen bezig de brigadiers in de machinekamer tevreden te stellen. Een alom bekende verstopplek, voor bijvoor- beeld drugs, is de ruimte om de roerkoning. Hier kun je vanuit het water bijkomen. De brigadiers wilden dat wij een mangatdeksel open gingen schroeven zodat ze vanuit het schip daar konden inspecteren. Met heel veel moeite kregen we ze aan het verstand dat dat alleen van binnenuit kan als het schip in het
dok ligt.
Even later vonden ze een andere opening, waarbij zij dachten bij de
roerkoning uit te komen. Ik heb ze zeker 10 keer verteld dat dit een
(bijna lege) ballasttank was, maar hoe dan ook moest hij open.
Uiteindelijk toch maar die tank opengemaakt.
Voor de tweede duikinspectie moesten we eerst naar een ankerplaats varen
en daar voor anker gaan. Toen zijn de duikers (verkleed als zeehonden) een uur bezig geweest. Natuurlijk was het na de inspectie te laat om te
vertrekken. We zouden niet meer voor zonsondergang de onverlichte vaargeul
uit zijn. Nachtje wachten op de ankerplaats dus.Dat was op zich nog niet zo’n ramp, maar voor vertrek moest de hele drugscontrole helemaal opnieuw. Deze keer wilde ze ook in de treinstellen kijken. De treinen waren bestemd voor Colombia. Als daar drugs in gezeten zou hebben, zou dit schip het eerste zijn dat drugs náár Colombia smokkelt.
Venezuela hebben we nu dus achter de rug. In totaal zijn ze 8 uur bezig
geweest met lossen en hebben we 7 dagen vertraging opgelopen.
Cartagena levert net zulke organisa- torische hoogstandjes. We hebben bijna een hele dag rondjes gevaren voor de haven. Telkens opnieuw zeiden ze dat we over een paar uur naar binnen mochten. Gisteravond mochten we uiteindelijk naar binnen. ’s Avonds en vanmorgen hebben ze de treinstellen uit het ruim gehesen.
Vanmiddag zijn we vertrokken.
Oja, kraan 2 doet het weer. Er zat één schroefje los. Daardoor raakte de
hele kraan van slag.
Morgenavond komen we aan in Puerto Limon (Costa Rica) en volgend weekend
in Houston.
Groetjes,
Yorick
-
01 Augustus 2011 - 08:28
Bert Esveld:
Yorick,
Leuk verhaal van die hond. Ik lag gevouwen achter mijn bureau. Weer een ervaring rijker.
Groetjes en een goede vaart.
Bert.
-
01 Augustus 2011 - 20:07
Atty:
Hoi Yorick,
Dat is toch geweldig om zo'n huisdier te hebben. Lekker speels. Het levert wel werk op. Helaas voor jullie, hier had je niet om gevraagd. Weer een ervaring rijker.
Rondjes draaien op het water, het lijkt wel kermis. Weer eens wat anders. Veel succes met de verdere reis.
groetjes Atty -
01 Augustus 2011 - 20:31
Jacolien:
Hoi Yorick,
Wat een verhaal over een speurhond leuk he?
Oma en ik hebben een hond ennne die kan speuren EN spelen......ha,ha,ha
Zo te lezen was deze hond nog niet zover......
Erge leuke verhalen schrijf je .
groetjes enne veel vaarplezier. -
06 Augustus 2011 - 11:13
Lineke Kuiper:
Hoi Yorick.
Ga jij in Houstan ook van boord?
Zo niet, goede vaart verder.
Groetjes uit Delfzijl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
